Prawo uzyskiwania informacji 
Obywatel ma prawo żądać, żeby urzÄ™dnik szczegóÅ‚owo poinformowaÅ‚ go o wszystkich okolicznoÅ›ciach, które mogÄ… wpÅ‚ynąć na ustalenie jego praw i obowiÄ…zków. DziaÅ‚ania urzÄ™du powinny zapobiegać poniesieniu przez zainteresowanÄ… osobÄ™ szkody wynikajÄ…cej z nieznajomoÅ›ci przepisów prawa. W razie pojawienia siÄ™ jakichkolwiek wÄ…tpliwoÅ›ci, obywatel powinien zwrócić siÄ™ o wyjaÅ›nienia do urzÄ™dnika, zajmujÄ…cego siÄ™ zagadnieniami, których te wÄ…tpliwoÅ›ci dotyczÄ…. Jest on zobowiÄ…zany takich wyjaÅ›nieÅ„ udzielić. Jeżeli zapytany urzÄ™dnik nie zajmuje siÄ™ danÄ… problematykÄ…, powinien on ustalić i wskazać osobÄ™ kompetentnÄ… do udzielenia niezbÄ™dnych wyjaÅ›nieÅ„ i wskazówek. Podstawa prawna: art. 9 k.p.a.

Prawo udziaÅ‚u w postÄ™powaniu 
Obywatel, którego praw lub obowiÄ…zków dotyczy postÄ™powanie przed urzÄ™dem, ma prawo uczestniczenia w tym postÄ™powaniu. W szczególnoÅ›ci może on wypowiadać siÄ™ co do zgromadzonych w sprawie dowodów oraz zgÅ‚oszonych żądaÅ„, jeszcze przed wydaniem decyzji. Obywatel może zostać pozbawiony tego prawa jedynie w Å›ciÅ›le okreÅ›lonych sytuacjach, a mianowicie wtedy, gdy sprawÄ™ należy zaÅ‚atwić niezwÅ‚ocznie z uwagi na niebezpieczeÅ„stwo dla życia lub zdrowia ludzkiego, albo na grożącÄ… niepowetowanÄ… szkodÄ™ materialnÄ…. UrzÄ…d musi wówczas w dokumentach sprawy zamieÅ›cić informacjÄ™ o przyczynie, dla której obywatel pozbawiony byÅ‚ prawa uczestniczenia w postÄ™powaniu. Podstawa prawna: art. 10 k.p.a.

Inicjatywa osoby zainteresowanej 
Obywatel ma prawo podejmowania dziaÅ‚aÅ„, sÅ‚użących wyjaÅ›nieniu sytuacji faktycznej i prawnej. DziaÅ‚ania takie sÄ… korzystne dla jego interesów, ponieważ sprzyjajÄ… uzyskaniu prawidÅ‚owego rozstrzygniÄ™cia w możliwie krótkim terminie. Aktywnie uczestniczÄ…c w postÄ™powaniu, ma on możliwość wyjaÅ›nienia okolicznoÅ›ci, które podlegajÄ… ocenie urzÄ™dnika w trakcie zaÅ‚atwiania sprawy. Powinien zatem - we wÅ‚asnym interesie - wykazywać inicjatywÄ™, zwÅ‚aszcza w zakresie przedstawiania dowodów. Najbardziej pożądana z punktu widzenia obywatela jest sytuacja, gdy pomiÄ™dzy nim a urzÄ™dnikiem dochodzi do otwartej wymiany poglÄ…dów, zbliżonej do zwykÅ‚ego dialogu. W sprawach skomplikowanych może to być jedyny sposób unikniÄ™cia dÅ‚ugotrwaÅ‚ych procedur odwoÅ‚awczych.

Przestrzeganie dobrych obyczajów 
Zawsze należy pamiÄ™tać, że bezpoÅ›rednie kontakty, a zwÅ‚aszcza trudnoÅ›ci z zaÅ‚atwieniem sprawy, mogÄ… siÄ™ Å‚Ä…czyć z pewnym napiÄ™ciem, którego nie należy rozÅ‚adowywać na urzÄ™dniku. Przekroczenie zasad dobrego wychowania, posÅ‚ugiwanie siÄ™ sÅ‚owami powszechnie uznanymi za obelżywe, a wreszcie akt agresji fizycznej nie powinny mieć miejsca po żadnej ze stron. Funkcjonariusz publiczny podlega szczególnej ochronie wynikajÄ…cej z przepisów karnych. Można ponieść surowÄ… karÄ™ za znieważenie sÅ‚owne lub uderzenie urzÄ™dnika. Z drugiej jednak strony, odpowiedzialność taka może być wyÅ‚Ä…czona, jeżeli okreÅ›lone zajÅ›cie zostaÅ‚o przez tegoż urzÄ™dnika sprowokowane. Podstawa prawna:- art. 222 kodeksu karnego:
§ 1. Kto narusza nietykalność cielesnÄ… funkcjonariusza publicznego lub osoby do pomocy mu przybranej podczas lub w zwiÄ…zku z peÅ‚nieniem obowiÄ…zków sÅ‚użbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolnoÅ›ci albo pozbawienia wolnoÅ›ci do lat 3.
§ 2. Jeżeli czyn okreÅ›lony w § 1 wywoÅ‚aÅ‚o niewÅ‚aÅ›ciwe zachowanie siÄ™ funkcjonariusza lub osoby do pomocy mu przybranej, sÄ…d może zastosować nadzwyczajne zÅ‚agodzenie kary, a nawet odstÄ…pić od jej wymierzenia.- art. 226 kodeksu karnego:
§ 1. Kto znieważa funkcjonariusza publicznego albo osobÄ™ do pomocy mu przybranÄ… podczas lub w zwiÄ…zku z peÅ‚nieniem obowiÄ…zków sÅ‚użbowych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolnoÅ›ci albo pozbawienia wolnoÅ›ci do roku.
§ 2. Przepis art. 222 § 2 stosuje siÄ™ odpowiednio.
§ 3. Kto publicznie znieważa lub poniża konstytucyjny organ Rzeczypospolitej Polskiej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolnoÅ›ci albo pozbawienia wolnoÅ›ci do lat 2.

Terminy zaÅ‚atwienia sprawy przez urzÄ…d 
Obywatel ma prawo żądać terminowego zaÅ‚atwiania spraw przez urzÄ…d. Poniżej wskazane sÄ… obowiÄ…zujÄ…ce terminy zaÅ‚atwiania spraw. Sprawy powinny być zaÅ‚atwiane w urzÄ™dzie bez zbÄ™dnej zwÅ‚oki. Warunkiem niezwÅ‚ocznego zaÅ‚atwienia sprawy jest przedstawienie przez zainteresowanÄ… osobÄ™ odpowiednich dokumentów. UrzÄ…d powinien także zaÅ‚atwić sprawÄ™ niezwÅ‚ocznie, jeżeli posiada wszystkie informacje potrzebne do jej zaÅ‚atwienia lub gdy nie wymaga to gromadzenia dowodów, informacji lub wyjaÅ›nieÅ„.
Z punktu widzenia obywatela najkorzystniejsze jest oczywiście załatwianie spraw od ręki, w czasie pierwszej bytności w urzędzie. Najczęściej jednak na rozstrzygnięcie sprawy trzeba poczekać. W takim wypadku urząd powinien poinformować o tym obywatela i określić termin, w jakim to rozstrzygnięcie nastąpi. Na jego żądanie urząd zobowiązany jest przesłać wydaną decyzję lub postanowienie pod wskazanym adresem.
Jeżeli konieczne jest wyjaśnianie jakichkolwiek wątpliwości dotyczących sprawy, urząd powinien te okoliczności wyjaśnić oraz rozstrzygnąć sprawę w ciągu jednego miesiąca od dnia złożenia wniosku wraz z dokumentami.
Jeżeli sprawa jest wyjÄ…tkowo skomplikowana, wówczas urzÄ…d ma dwa miesiÄ…ce na jej rozpatrzenie.
Jeżeli strona odwoÅ‚uje siÄ™ od decyzji lub postanowienia do organu wyższego stopnia, wówczas ta instancja powinna rozstrzygnąć sprawÄ™ w ciÄ…gu jednego miesiÄ…ca. Niekiedy terminy, o których mowa powyżej, mogÄ… zostać przekroczone. PrzedÅ‚użenie terminów może nastÄ…pić w szczególnoÅ›ci wówczas, gdy opóźnienie wynika z winy samego zainteresowanego (np. jeżeli nie dostarczyÅ‚ on dokumentów, do których dostarczenia byÅ‚ zobowiÄ…zany) albo z przyczyn niezależnych od urzÄ™du (np. jeżeli urzÄ…d nie może dziaÅ‚ać z powodu powodzi). UrzÄ…d powinien o spodziewanym przekroczeniu terminu powiadomić zainteresowanego, podajÄ…c przyczyny zwÅ‚oki i wskazujÄ…c nowy termin zaÅ‚atwienia sprawy. Podstawa prawna: art. 35 i art. 36 oraz art. 12 k.p.a.